Park Krajobrazowy Stawki

Strona główna » Przewodnik » Zabytki, przyroda, tradycja » Parki narodowe, krajobrazowe, rezerwaty przyrody » Park Krajobrazowy Stawki

wielkość tekstu: A | A | A

Park Krajobrazowy Stawki stanowi 1745 ha, co czyni z niego najmniejszy tego rodzaju obszar w Polsce. Utworzony został w 1982 r. i podlega obecnie pod zarząd Zespołu Parków Krajobrazowych Województwa Śląskiego. Obszar objęty granicami parku to tereny równinne, częściowo zabagnione oraz pokryte piaskami polodowcowymi. Charakterystyczna dla obszaru parku, leżącego w dorzeczu Wiercicy, jest duża ilość strumieni oraz bagien. W północnej części obszaru znajduje się również kilka stawów rybnych o nazwie Stawki, co zresztą dało nazwę parkowi. Zasadnicza część terenu to zwarty kompleks leśny, w którym wykształciło się kilka charakterystycznych zbiorowisk. W bardziej podmokłych partiach kompleksu, przede wszystkim w jego części wschodniej, wykształciły się zbiorowiska lasów wilgotnych.

Są to przede wszystkim olsy (olszyny) oraz lasy łęgowe z udziałem olchy, jesionu i wiązu. Najcenniejsze fragmenty wymienionych drzewostanów objęto ochroną w rezerwacie o nazwie „Wielki Las”. Występują tu także grądy niskie z drzewostanem grabowo-lipowo-dębowym, wśród którego występują - w runie leśnym - gatunki charakterystyczne dla siedlisk wilgotnych. Zachodnia część parku porośnięta jest głównie przez lasy mieszane, których główny skład gatunkowy tworzą dęby, klony, lipy, graby oraz sosny. Miejscami wykształciły się tu również wilgotne bory sosnowe. Do roślinnych zbiorowisk nieleśnych na obszarze parku należą torfowiska oraz łąki wilgotne, a także związane ze stawami zbiorowiska wodne i szuwarowe. Interesujące jest występowanie roślin górskich, wśród których na uwagę zasługuje liczydło górskie - gatunek bardzo rzadko spotykany na obszarach nizin. Tutejsze lasy, położone w pewnej odległości od większych siedzib ludzkich, stanowią również ostoję zwierzyny, w tym rzadkich gatunków ptaków, jak bocian czarny. Miejscowe środowisko stanowi także dogodne miejsce bytowania płazów i gadów.

czytano: 2401 razy

autor: jura.info.pl

data dodania: 2018-02-06 11:32:32

Formularz zapytaniowy

Ciekawostki

  • Długość pasma Wyżyny Krakowsko-Wieluńskiej, ciągnącego się od okolic Wielunia do Krakowa wynosi 160 km, przy średniej szerokości nie przekraczającej 20 kmdalej 
  • Najbardziej reprezentatywną częścią Jury Krakowskiej jest Płaskowzgórze Częstochowskie. Jedną z cech tego obszaru jest występowanie bezwodnych dolinek, wśród których najpiękniejszą jest bez wątpienia Dolina Wiercicy ze źródłami Zygmunta i Elżbietydalej 
  • Budowę Wyżyny Krakowskiej południowej charakteryzuje występowanie równoleżnikowo przebiegających rowów i zrębów tektonicznychdalej 

Pozostań z nami w kontakcie

Zarejestruj się w naszym newsletterze, aby otrzymywać informacje o aktualnej ofercie i wydarzeniach.

Zamek Smoleń
Wzgórze Kromołowiec
Zamek Ogrodzieniec
Ojcowski Park Narodowy
0 lat
0 gminy
0 kilometrów szlaków
0 polubień
Facebook
Instagram

Związek Gmin Jurajskich
pl. Wolności 42, 42-440 Ogrodzieniec

tel.: 32 673 33 64
e-mail: biuro@jura.info.pl

  • DSC_0081
  • Zamek_w_Udorzu_fot._Rafal_Rebisz_1
  • Zamek_siewierski_fot._Rafal_Rebisz_1
  • Zamek_w_Udorzu_fot._Rafal_Rebisz
  • Zamek_siewierski_fot._Rafal_Rebisz
Wyżyna Krakowsko-Wieluńska, potocznie zwana po prostu Jurą, stanowi fragment rozległej Wyżyny Śląsko - Krakowskiej. Długość pasma ciągnącego się od okolic Wielunia do Krakowa wynosi 160 km, przy średniej szerokości nie przekraczającej 20 km (na północy - do kilku km, w rejonie Krzeszowic - 40 km). Na zachodzie Jura sąsiaduje z Wyżyną Śląską i Kotliną Oświęcimską, od których oddziela ją (miejscami wysoki) dochodzący do 100 m próg denudacyjny (zwany również kuestą, której jeden stok jest długi i łagodny, natomiast drugi bardzo krótki i stromy).
Poleć stronę
Wypełnij formularz polecający nasz serwis WWW
Formularz zapytaniowy
Wypełnij formularz kontaktowy
Opinie
Dodaj wpis
Zobacz wpisy
Wersja mobilna