ark leży na terenie województwa małopolskiego. Położony jest w całości na obszarze Płaskowyżu Ojcowskiego, a dominującym elementem krajobrazu Parku są doliny głęboko wcięte w wapienne, skalne podłoże. Skałki zboczowe dolinek-jarów, przybierają różnorodne kształty ostróg, iglic, organów, ambon.
Znajdują się tu także liczne jaskinie, w tym największa na Jurze (ponad 900 m długości), udostępniona turystycznie Jaskinia Wierzchowska Górna. Lasy Parku to głównie fragmenty Puszczy Trzebińsko-Olkuskiej. Najciekawsze zbiorowiska leśne to buczyny karpackie i lasy grądowe, a ze zbiorowisk nieleśnych naskalne murawy kserotermiczne i wrzosowiska.
czytano: 2545 razy
autor: jura.info.pl
data dodania: 2018-02-06 11:02:22
drukuj
Proszę potwierdzić wydruk wyświetlonego artykułu:
zapisz do PDF
Proszę potwierdzić zapisanie wyświetlonego artykułu do pliku PDF:
poleć artykuł
Proszę wypełnić poniższy formularz, aby powiadomić znajomego o znalezionym przez Ciebie artykule:
Długość pasma Wyżyny Krakowsko-Wieluńskiej, ciągnącego się od okolic Wielunia do Krakowa wynosi 160 km, przy średniej szerokości nie przekraczającej 20 kmdalej
Najbardziej reprezentatywną częścią Jury Krakowskiej jest Płaskowzgórze Częstochowskie. Jedną z cech tego obszaru jest występowanie bezwodnych dolinek, wśród których najpiękniejszą jest bez wątpienia Dolina Wiercicy ze źródłami Zygmunta i Elżbietydalej
Budowę Wyżyny Krakowskiej południowej charakteryzuje występowanie równoleżnikowo przebiegających rowów i zrębów tektonicznychdalej
Pozostań z nami w kontakcie
Zarejestruj się w naszym newsletterze, aby otrzymywać informacje o aktualnej ofercie i wydarzeniach.
Wyżyna Krakowsko-Wieluńska, potocznie zwana po prostu Jurą, stanowi fragment rozległej Wyżyny Śląsko - Krakowskiej. Długość pasma ciągnącego się od okolic Wielunia do Krakowa wynosi 160 km, przy średniej szerokości nie przekraczającej 20 km (na północy - do kilku km, w rejonie Krzeszowic - 40 km). Na zachodzie Jura sąsiaduje z Wyżyną Śląską i Kotliną Oświęcimską, od których oddziela ją (miejscami wysoki) dochodzący do 100 m próg denudacyjny (zwany również kuestą, której jeden stok jest długi i łagodny, natomiast drugi bardzo krótki i stromy).