Kościół i klasztor oo. Bernardynów w Alwerni

Strona główna » Przewodnik » Zabytki, przyroda, tradycja » Zabytki sakralne » Kościół i klasztor oo. Bernardynów w Alwerni

wielkość tekstu: A | A | A

Powstanie kościoła i klasztoru jest ściśle związane z historią miasta Alwerni. Nazwa Alwernia odnosiła się pierwotnie do klasztoru bernardynów, zbudowanego na lesistym wzgórzu Podskale. Budowę podjeto z inicjatywy właściciela - Krzysztofa z Korytna Korycińskiego ( herbu topór), który będac dyplomatą podróżował po wielu krajach. W czasie jedniej z podróży zwiedził Włochy i zachwycił się malowniczym położeniem pustelni Alverano nad rzeką Arno w Toskani. Na jej wzór postanowił ufundować kościół i klasztor bernardynów, których w niedługim czasie sprowadził z Krakowa.

Obecny barokowy kościół Stygmatów św. Franciszka z Asyżu to budowla murowana, jednonawowa z transeptem. Bryła została ukształtowana w l. 1630-76 r. z późniejszymi dobudowami: kaplicy od strony północnej w l. 1703-08 i 55-metrowej wieży w l. 1897-1900. W partiach fundamentowych świątynia zawiera również najstarsze elementy z 1625 r.

Boczne wejścia do kościoła zdobi portal pierwotnie obramowanie nagrobka Eleonory Karwickiej z XIX w., umieszczonego obok wraz z figurą "pokutnicy". W przedsionku marmurowe sarkofagi Korycińskich z XVIII w. a powyżej epitafium Franciszka Szwarzenberg-Czernego. Ołtarz główny z 1734 r. z krucyfiksem z 1624 r. pochodzącym z drewnianego pierwotnego kościółka. Ołtarze boczne z 2 poł. XVIII w. W prawym bocznym ołtarzu umieszczono otoczony miejscową czcią obraz MB Piekarskiej (Alwernijskiej) ofiarowany przez Jana Kuciela w 1703 r. W drugim ołtarzu bocznym obraz św. Antoniego z 1633 r. Na mensach ołtarzowych umieszczono niewielkie figurki woskowe popularne w baroku. Ambona z 2 poł. XVIII w. ozdobiona od dołu 4 figurkami świętych franciszkańskich co należy do rzadkości. W lewej części transeptu barokowa płaskorzeźba św. Anny Samotrzeć przekazana w 1742 r. przez oo. Bernardynów z Przyrowa. W narożnikach transeptu rzeźby z rozebranych w l. 1949-57 ołtarzy bocznych. Nagrobek Szembeków z pocz. XIX w. z czarnego marmuru dębnickiego, alabastru i drzewa, ozdobiony portretami zmarłych należy do najpiękniejszych dzieł klasycyzmu w okolicach Krakowa. Na ścianach rzeźbione stacje Drogi Krzyżowej z pocz. XX w.

W kościele szczególnie cenne są barokowe, drewniane figurki, oraz figurki woskowe w szatach z tkanin. Obecnie kościół stanowi sankturaium Jezusa Miłosiernego.

Główne uroczystości: 2-ga niedziela Wielkanocy oraz 17 września

czytano: 1951 razy

autor: jura.info.pl

data dodania: 2018-02-07 09:15:35

Formularz zapytaniowy

Ciekawostki

  • Długość pasma Wyżyny Krakowsko-Wieluńskiej, ciągnącego się od okolic Wielunia do Krakowa wynosi 160 km, przy średniej szerokości nie przekraczającej 20 kmdalej 
  • Najbardziej reprezentatywną częścią Jury Krakowskiej jest Płaskowzgórze Częstochowskie. Jedną z cech tego obszaru jest występowanie bezwodnych dolinek, wśród których najpiękniejszą jest bez wątpienia Dolina Wiercicy ze źródłami Zygmunta i Elżbietydalej 
  • Budowę Wyżyny Krakowskiej południowej charakteryzuje występowanie równoleżnikowo przebiegających rowów i zrębów tektonicznychdalej 

Pozostań z nami w kontakcie

Zarejestruj się w naszym newsletterze, aby otrzymywać informacje o aktualnej ofercie i wydarzeniach.

Zamek Smoleń
Wzgórze Kromołowiec
Zamek Ogrodzieniec
Ojcowski Park Narodowy
0 lat
0 gminy
0 kilometrów szlaków
0 polubień
Facebook
Instagram

Związek Gmin Jurajskich
pl. Wolności 42, 42-440 Ogrodzieniec

tel.: 32 673 33 64
e-mail: biuro@jura.info.pl

  • DSC_0081
  • Zamek_w_Udorzu_fot._Rafal_Rebisz_1
  • Zamek_siewierski_fot._Rafal_Rebisz_1
  • Zamek_w_Udorzu_fot._Rafal_Rebisz
  • Zamek_siewierski_fot._Rafal_Rebisz
Wyżyna Krakowsko-Wieluńska, potocznie zwana po prostu Jurą, stanowi fragment rozległej Wyżyny Śląsko - Krakowskiej. Długość pasma ciągnącego się od okolic Wielunia do Krakowa wynosi 160 km, przy średniej szerokości nie przekraczającej 20 km (na północy - do kilku km, w rejonie Krzeszowic - 40 km). Na zachodzie Jura sąsiaduje z Wyżyną Śląską i Kotliną Oświęcimską, od których oddziela ją (miejscami wysoki) dochodzący do 100 m próg denudacyjny (zwany również kuestą, której jeden stok jest długi i łagodny, natomiast drugi bardzo krótki i stromy).
Poleć stronę
Wypełnij formularz polecający nasz serwis WWW
Formularz zapytaniowy
Wypełnij formularz kontaktowy
Opinie
Dodaj wpis
Zobacz wpisy
Wersja mobilna