Bazylika pw. Matki Boskiej Anielskiej w Dąbrowie Górniczej

Kościół obecnie Bazylika Matki Boskiej Anielskiej w Dąbrowie Górniczej powstał w latach 1892-1912. Wchłonął on pierwszą dąbrowską świątynię, pod wezwaniem św. Aleksandra, zbudowaną piętnaście lat wcześniej. Architekt Józef Pomian–Pomianowski stworzył neogotycką budowlę ze strzelistą, ponad osiemdziesięciometrową wieżą. W ołtarzu głównym znajduje się słynąca łaskami, koronowana figura Matki Bożej Anielskiej.

Budowa kościoła

Kamień węgielny pod budowę kościoła założono 2 sierpnia 1898 roku. Poświęcił go dziekan będziński, ksiądz Leopold Dobrzański. Wybudowany według projektu Józefa Stefana Pomian-Pomianowskiego, w stylu neogotyckim, halowym, z poprzeczną kaplicą św. Aleksandra (dawnym kościołem).

Budowę kościoła ukończono w 1900 roku. W 1901 roku utworzono w nim parafię Matki Boskiej Anielskiej w Dąbrowie. Brevem Papieża Leona XIII z 19 marca 1901 roku, dzięki osobistej wyprawie księdza Augustynika do Rzymu, kościół był agregowany do bazyliki, ze wszystkimi należnymi jej odpustami i przywilejami. Od tej pory kościół nosi nazwę probazyliki.

Charakterystyka kościoła

Bazylika Matki Boskiej Anielskiej posiada układ trójnawowy z dwoma transeptami, trzema wieżami w fasadzie zachodniej i dwiema bocznymi. Powstała świątynia o wymiarach: długość 68 m., szerokość 30 m., wysokość wewnątrz 30 m. i wieżach. Wieża główna o wysokości 83,5 m (86 m. z krzyżem) jest dominującym elementem w krajobrazie miasta i sprawia imponujące wrażenie. Zakończona jest stalowym chełmem pokrytym blachą miedzianą.

Chronologicznie jest to pierwsza po Katedrze Wawelskiej bazylika na ziemiach Polski. Od 1996 roku, Dąbrowska bazylika jest wpisana w rejestr zabytków.