Sanktuarium Maryi Panny Skarżyckiej

Historia kościoła w Zawierciu Skarżycach ma związek z innym  zawierciańskim kościołem, stojącym w Kromołowie. W 1524 r. panem Kromołowa stał się Seweryn Boner, kasztelan i bankier królewski, starosta rabsztyński i właściciel Ogrodzieńca. Po jego śmierci w 1549 r. majątkiem zarządzała wdowa, Jadwiga. Kasztelanowa przeszła na kalwinizm, w następstwie czego - w myśl zasady „czyja władza tego religia” - kościół kromołowski stał się zborem kalwińskim. Sytuacja ta miała miejsce w latach 1552-¬97. W tym czasie właściciel Skarżyc, Wojciech Giebułtowski, postanowił wybudować dla katolików kościół ku czci Trójcy Przenajświętszej.

Został on ufundowany w 1583 r. przez Mikołaja Brzeskiego. Przy wznoszeniu świątyni wykorzystano istniejącą tu od XII w. wieżę obronną oraz dobudowaną do niej w późniejszym czasie kaplicę. Kościół rozbudowano w 1610 r., wznosząc od południa trzy, symbolizujące Trójcę Świętą, kaplice. Nad środkową z nich, największą (przykrywa ona prezbiterium oraz ołtarz główny), dominuje wieżyczka z ozdobnie zakończonym hełmem. Klasycystyczny ołtarz główny wykonany jest z drewna. Znajduje się w nim obraz Świętej Trójcy. Do zabytkowego wyposażenia należą m.in. monstrancja oraz XVII- i XVIII-wieczne ornaty. Tutejsze sanktuarium maryjne wiąże się z XVII-wiecznym obrazem Matki Bożej z Dzieciątkiem, który umieszczony jest w lewym ołtarzu bocznym. Sanktuarium Najświętszej Marii Panny Skarżyckiej ustanowione zostało oficjalnie 15 sierpnia 1999 r. przez metropolitę częstochowskiego, arcybiskupa Stanisława Nowaka.