Kościół p.w. Narodzenia NMP z XVI w. w Racławicach

Najstarsze źródłowe potwierdenie istnienia wsi i parafii Racławice pochodzi z 1325 roku. Źródła historyczne milczą na temat pierwotnego kościoła. Nie wiemy, kto był jego fundatorem, ani też co się z nim stało. Nie zachowały się też dokumenty mówiące o fundatorze obecnej świątyni, zbudowanej, jak podają dawne przekazy, w 1511 roku. Kościół w Racławicach pod wezwaniem Narodzenia Najświętszej Maryi Panny należy do grupy późnogotyckich świątyń drewnianych. Od wschodu znajduje się trójbocznie zamknięte prezbiterium, a od strony zachodniej nawa, którą poprzedza nieco później dobudowana wieża. Przy prezbiterium, od północy znajduje się zakrystia, zaś od strony południowej kruchta (babiniec) pochodząca z połowy XIX wieku. Ważnym elementem wzbogacającym bryłę kościoła były tzw. soboty, które zlikwidowano podczas remontu świątyni w II połowie XIX wieku. Soboty były przeznaczone przede wszystkim do ochrony podwalin kościoła, ale też służyły jako miejsce schronienia dla wiernych oczekujących na nabożeństwo.

Polichromia wnętrza kościoła jest datowana na początek XVII wieku. Malowidła ścian w nawie przedstawiają sceny z życia i męki Pańskiej, zaś w prezbiterium obrazy Maryjne i postacie świętych. Kompozycja polichromii nawiązuje do średniowiecznej dekoracji, tworzącej tzn. Biblia pauperum (Biblię dla ubogich).

W kościele znajdują się cztery ołtarze. Główny ołtarz, poświęcony Patronce kościoła, powstał w II połowie XVIII wieku. W ołtarzu znajduje się obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem, z połowy XVII wieku, zaś na zasuwie obraz św. Jakuba. W przeszłości Obraz Matki Bożej z Dzieciątkiem słynął łaskami i był otoczony kultem i czcią miejscowej ludności. Pozostałe trzy ołtarze boczne powstały w latach 1700 -1703. Są to ołtarze: w. Andrzeja po stronie lewej i św. Piotra po prawej. Trzecim jest ołtarz Ukrzyżowania, umieszczony przy ścianie północnej. Ołtarz został ufundowany dla Bractwa Ubogich Chrystusa Pana, które powstało w parafii w 1609 roku. Członkowie tego Bractwa zajmowali się chorymi, którzy przebywali w przytułku ubogich, tzw. szpitalu.

Do siedemnastowiecznego wyposażenia świątyni należy ambona, chór muzyczny, a także płyta nagrobna rycerza herbu Rawicz.

Na początku XV wieku istniała w Racławicach szkoła parafialna. Potwierdzają jej istnienie wizytacje kościoła przeprowadzone w latach 1598-1663. W późniejszym okresie działalność szkoły ustała, aż do początku XIX wieku.
W obrębie kościoła znajdował się pierwotny cmentarz. Zmarłych grzebano na zewnątrz, jak i wewnątrz kościoła.. Cmentarz przykościelny pełnił swoją funkcję do 1841 roku, tj. do czasu otwarcia obecnego cmentarza.
Obok świątyni znajduje się plebania z 1920 roku. Przy kościele stoi metalowa dzwonnica wykonana w 1966 roku, później obita deskami. Są na niej zawieszone trzy dzwony, z których najstarszy pochodzi z 1632 roku. Podczas I wojny swiatowej parafianie ukryli dzwony prze rekwizycją, za co spotkały ich represje ze strony żandarmerii austriackiej. W czasie II wojny światowej również ukryli jeden dzwon, największy.