Park położony jest na terenie Wyżyny Krakowskiej i jest najbardziej na południe wysuniętym Parkiem ZJPK. Atrakcją w krajobrazie Parku są różnokierunkowe uskoki tektoniczne, tworzące malownicze wzgórza zrębowe, zbudowane z wapieni jurajskich. Około 56 proc. powierzchni Parku pokrywają lasy, m.in. grądy i bory mieszane. Do najciekawszych zbiorowisk roślinnych należą murawy i zarośla kserotermiczne, porastające stoki wzgórz i wapienne skałki. Rosną tam takie rośliny, jak: dziewanny, macierzanki, szałwie, a z roślin rzadszych: turzyca Michela, koniczyna dwukłosowa, przetacznik pagórkowaty. Do osobliwości faunistycznych Parku należy ropuszka - kumak górski.
czytano: 4975 razy
autor: jura.info.pl
data dodania: 2018-02-06 11:26:43
drukuj
Proszę potwierdzić wydruk wyświetlonego artykułu:
zapisz do PDF
Proszę potwierdzić zapisanie wyświetlonego artykułu do pliku PDF:
poleć artykuł
Proszę wypełnić poniższy formularz, aby powiadomić znajomego o znalezionym przez Ciebie artykule:
Długość pasma Wyżyny Krakowsko-Wieluńskiej, ciągnącego się od okolic Wielunia do Krakowa wynosi 160 km, przy średniej szerokości nie przekraczającej 20 kmdalej
Najbardziej reprezentatywną częścią Jury Krakowskiej jest Płaskowzgórze Częstochowskie. Jedną z cech tego obszaru jest występowanie bezwodnych dolinek, wśród których najpiękniejszą jest bez wątpienia Dolina Wiercicy ze źródłami Zygmunta i Elżbietydalej
Budowę Wyżyny Krakowskiej południowej charakteryzuje występowanie równoleżnikowo przebiegających rowów i zrębów tektonicznychdalej
Pozostań z nami w kontakcie
Zarejestruj się w naszym newsletterze, aby otrzymywać informacje o aktualnej ofercie i wydarzeniach.
Wyżyna Krakowsko-Wieluńska, potocznie zwana po prostu Jurą, stanowi fragment rozległej Wyżyny Śląsko - Krakowskiej. Długość pasma ciągnącego się od okolic Wielunia do Krakowa wynosi 160 km, przy średniej szerokości nie przekraczającej 20 km (na północy - do kilku km, w rejonie Krzeszowic - 40 km). Na zachodzie Jura sąsiaduje z Wyżyną Śląską i Kotliną Oświęcimską, od których oddziela ją (miejscami wysoki) dochodzący do 100 m próg denudacyjny (zwany również kuestą, której jeden stok jest długi i łagodny, natomiast drugi bardzo krótki i stromy).